Programma
Schubert Triosatz in Es, ‘Notturno’, D 897, opus 148
Brahms Trio nr. 2 in C, opus 87
Rachmaninov ‘Trio élégiaque’ nr. 2 in d, opus 9
Toelichting
/ bestel hier uw kaarten voor dit concert of bestel een seizoens-abonnement (resterende concerten voor slechts €75)
Het Busch Trio is momenteel hét pianotrio van de jongere generatie. Sinds de oprichting in 2012 in Londen, waar de leden studeerden, heeft het trio een volgeboekte agenda met uitvoeringen die allemaal even enthousiast worden ontvangen. Zoals The Times schreef na een recent optreden in Wigmore Hall: “Hun moeiteloos musiceren maakte grote indruk, evenals de eenheid van hun gedachten en aanpak. Ze leken zelfs tegelijk te ademen.”
De leden van het Busch Trio zijn de in Nederland geboren violist Mathieu van Bellen, ‘met een toon die glanst als zilver’, en de Israëlische broers Omri, ‘de geweldige pianist met een groot inlevingsvermogen’, en Ori Epstein, ‘wiens spel je warm omarmt.’ In 2016 kregen zij de Kersjes Prijs, met als jurycommentaar: ‘Met hun warme, weelderige klank, perfecte balans en meeslepende spel, zijn zij de ideale vertolkers van het rijke repertoire voor pianotrio.’ Deze prijs maakt het mede mogelijk dat zij een reeks cd’s kunnen uitbrengen met werk van Dvořák. De tweede cd is inmiddels verschenen en werd door De Volkskrant bestempeld als ‘verschrikkelijk goed’. Het Busch Trio draagt de naam van de legendarische Duitse violist Adolf Busch. Een leuk detail is dat violist Mathieu van Bellen diens prachtige Guadagnini-viool uit 1783 bespeelt.
Uit dat rijke repertoire voor pianotrio heeft het Busch Trio gekozen voor romantisch en laatromantisch werk van Schubert, Brahms en Rachmaninov. Schuberts Triosatz, bijgenaamd Notturno, een eendelig werk uit zijn laatste levensfase, is een langzaam deel met een meditatief karakter. Het doet in intensiteit niet onder voor het langzame deel uit het strijkkwintet. Heel anders is het tweede pianotrio van Brahms, een energiek werk met krachtige thema’s en een variatiereeks op een meeslepende Hongaarse melodie, waar Clara Schumann heel enthousiast over was. Rachmaninov schreef zijn tweede Trio élégiaque toen Tsjaikovski, die hij zeer bewonderde, net was overleden. Het dramatische en krachtige werk vol smartelijke melodieën is bijna net zo grootschalig als Tsjaikovski’s eigen pianotrio ter nagedachtenis aan zijn vriend Anton Rubinstein.
