Le Bateau Ivre

Le Bateau Ivre speelt met beelden, kleuren en emoties. Wie echter denkt dat ‘Le Bateau Ivre’ suggereert dat de musici zich laten meevoeren door onvoorspelbare sferen en emoties – net als de dronken boot uit het gelijknamige gedicht van Arthur Rimbaud uit 1871 – komt bedrogen uit. De luisteraar is de boot; het ensemble de zee. Door de samenvoeging van de heldere tonen van een duo fluit-harp met het warme geluid van een strijktrio creëert Le Bateau Ivre een rijke zee aan kleuren en klanken. Daarmee volgen ze de Franse harpist Pierre Jamet (1893-1991) die dat met zijn 'Quintette Instrumental de Paris' een eeuw geleden ook deed. Le Bateau Ivre voert de luisteraar mee op een zee waarvan alleen de musici weten hoe hoog de golven zijn.

Dit concertprogramma (overigens een ander dan in onze seizoensbrochure staat vermeld!) brengt het publiek terug naar het interbellum. Via de originele werken die destijds voor harpkwintet werden gecomponeerd, maar ook teksten die de politieke en sociale context oproepen, gaat het kwintet van de roaring twenties naar de opkomst van het fascisme, en tot het begin van WOII. In deze fascinerende en onrustige tijden werd muziek een toevluchtsoord voor zowel artiesten als publiek. Helaas zou niemand gespaard blijven door de komende waanzin. Vandaag, geconfronteerd met zoveel uitdagingen, wil Le Bateau Ivre met dit concertprogramma een opzwepende oproep doen tegen apathie. Een ode aan vrede en eenheid.